😱 Uczennica wręczyła nauczycielce dziwne pudełko, co wywołało śmiech w całej klasie. Ale kiedy je otworzył, atmosfera zmieniła się całkowicie.
„Kolejny z tych dzieciaków, które nie mają nic do zaoferowania…” – pomyślała nauczycielka, odbierając paczkę z wymuszonym uśmiechem, gotowa podziękować mu i odłożyć ją na bok. 😲 Jednak nerwowe, ale pełne nadziei spojrzenie studenta sprawiło, że się zawahałem. Postanowił natychmiast otworzyć pudełko.
Gdy wyjęto papier i podniesiono pokrywę, w klasie zapadła absolutna cisza. Wszyscy uczniowie stali nieruchomo, zaskoczeni. Nauczyciel odwrócił się, by spojrzeć na ucznia, oszołomiony… Historia jest kontynuowana w pierwszym komentarzu 👇👇
Pod koniec roku szkolnego uczniowie siódmej klasy zorganizowali małe przyjęcie, aby podziękować swojemu nauczycielowi. Klasa była wypełniona kwiatami, kolorowymi paczkami i kartkami z życzeniami.
Wśród nich był powściągliwy chłopiec, którego większość ludzi ignorowała dzień po dniu. Pomimo jego inteligencji, jego oceny drastycznie spadły na skutek poważnej choroby matki i jej śmierci w poprzednim roku.
Z nieśmiałym uśmiechem podszedł i wręczył jej niezgrabnie zapakowane pudełko. Niektórzy towarzysze mruknęli z pogardą: „Jeszcze jeden dar płynący wprost z ubóstwa…”
Nauczycielka zamierzała zostawić pudełko nieotwarte, ale spojrzenie chłopca — mieszanka troski i nadziei — kazało jej zmienić zdanie.
Podarł papier i otworzył pudełko. Natychmiast w klasie zapadła cisza. W środku znajdowała się zabytkowa bransoletka zdobiona kamieniami i mała, prawie pusta buteleczka perfum.
„Należało do mojej mamy” – wyszeptał chłopiec. Pomyślałam, że może chciałbyś to zachować…
Niektórzy koledzy śmiali się dyskretnie, nie rozumiejąc znaczenia tego gestu.
Nauczycielka założyła jej bransoletkę na nadgarstek i spryskała sukienkę odrobiną perfum.
„Pachniesz dokładnie jak mama” – powiedział chłopiec, a w jego oczach zalśniły łzy.
— To bardzo delikatny zapach, prawda, chłopaki? —odpowiedział nauczyciel z ciepłym uśmiechem.
Od tego dnia wszystko się zmieniło. Nauczyciel zaczął go bardziej wspierać, spędzał z nim czas po szkole i jego oceny stopniowo się poprawiały. Ale przede wszystkim chłopiec nauczył się ufać samemu sobie.
